Ga jij op vakantie naar de dominicaanse republiek? Dan wil je vast meer weten over het land, de inwoners, bezienswaardigheden en de geschiedenis. De Dominicaanse Republiek heeft een rijke historie met veel opvallende gebeurtenissen. In dit artikel praten we je bij over 9 belangrijke periodes en/of gebeurtenissen uit de geschiedenis van de dominicaanse republiek. Zo ben je goed op de hoogte van wat er vroeger in dit land gebeurt is en weet je waarom bepaalde zaken geregeld zijn zoals ze nu geregeld zijn.
1.) Onafhankelijkheid van de Dominicaanse Republiek
Eén van de belangrijkste, misschien wel de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de Dominicaanse Republiek is de onafhankelijkheid van het land en die is er niet zomaar gekomen. In 1843 werd Boyer ten val gebracht en vermoord. Vervolgens hadden de Haïtianen de belangrijkste posten ingenomen. Ze sloten de universiteiten en discrimineerden de katholieken. Vooral het laatste zette kwaad bloed bij de Spanjaarden, die onder leiding van Juan Pablo Duarte, Francisco del Rosario Sánchez en Ramón Matías Mella oppositie uitvoerden. Op 27 februari 1844 heeft men dan uiteindelijk de onafhankelijkheid over het land uitgeroepen. De grootste eer komt echter misschien wel Pedro Santana toe. Hij en zijn leger verdrongen de Haïtianen uit het land. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat het in juli 1844 Pedro Santana zelf was die president werd van de Dominicaanse Republiek. De Haïtianen gaven zich echter niet zo snel gewonnen. In 1860 was Santana genoodzaakt om de hulp in te roepen van de Spanjaarden. De Spanjaarden gingen hiermee akkoord op voorwaarde dat Santo Domingo opnieuw een Spaanse provincie zou worden. Alleen liep niet alles zoals verwacht werd. De Spanjaarden voerden opnieuw een verkapte vorm van slavernij in met in 1865 een opstand als gevolg. De Spanjaarden werden dan ook gedwongen om het land te verlaten. De Dominicaanse Republiek was opnieuw onafhankelijk.
2.) De ingrepen van Amerika
Eén van de presidenten uit de geschiedenis van de Dominicaanse Republiek is Buenventura Báez. Báez was president van september 1849 tot februari 1853 waarna Santana het roer overnam. Daartussen vinden we ook nog Manuel de Regla Mota alvorens Báez opnieuw aan de macht kwam. Onder zijn bewind was de Republiek genoodzaakt om steun te zoeken bij de Verenigde Staten zowel op economisch als op politiek vlak. Het logische gevolg hiervan was dat de Amerikanen steeds meer invloed kregen op de binnenlandse politiek van de Dominicaanse Republiek. Toen Ulises Heureaux aan de macht kwam werd er in de plantage- en handelssector van het land stevig geïnvesteerd door zowel Amerika als Europa. Dat was echter tegen de zin van de Amerikanen die vonden dat Europa niets te zoeken had in Midden- en Zuid-Amerika. Toen Heureaux in 1899 werd vermoord zorgde dit voor een grote politieke onrust. Buitenlandse / Europese ingrepen hingen boven het hoofd van de Dominicaanse Republiek. Amerikanen besloten in 1905 om de buitenlandse handel en betalingen over te nemen. Zo werd het land min of meer onder curatele geplaatst. Nadat de president Ramon Cáceres vermoord werd in 1911 maakte het land zich op voor vijf jaren van oorlog. In mei 1916 hadden de Amerikanen er genoeg van en besloten ze in te grijpen. De Amerikanen bleven er dan ook aan de macht tot 1924. De Dominicaanse Republiek ging er ziender ogen op vooruit tot het land een onveilige status in de schoenen geschoven kreeg. De Amerikanen reageerden hierop door het oprichten van een Nationale Garde. Daarnaast werden nog verkiezingen voorbereid waarvan Horacio Vásquez de winnaar is geworden. Hoewel de Amerikanen zich uit het land terugtrokken bleven ze een niet onaanzienlijke controle uitoefenen op zowel de buitenlandse handel als de financiën van het land.
3.) Rafael Leónidas Trujillo Molina aan de macht
In 1930 werd het leiderschap over het land overgenomen door de bevelhebber van de door de Amerikanen opgericht Nationale Garde, Rafael Leónidas Trujillo Molina. Verkiezingen die werden gekenmerkt door manipulatie gingen hieraan vooraf. Al snel werd duidelijk dat de situatie in het land drastisch zou veranderen. Trujillo bleek al snel een echte dictator te zijn die voor niets of niemand uit de weg zou gaan. Het beleid van deze man was niet de enige ramp voor het land. Zo werd de hoofdstad Santo Domingo getroffen door een zware aardbeving en was er nog het donkere economische klimaat die op dat ogenblik zowat de hele wereld in zijn macht had. Trujillo aarzelde niet en kondigde de noodtoestand af. Dit zorgde ervoor dat de dictator min of meer vrij spel kreeg om zichzelf aanzienlijk te verrijken. Trujillo werd dan ook het gezicht van de Dominicaanse Republiek. Iedere plaats in het land die ook maar iets van betekenis had werd voorzien van standbeelden en portretten. Wat betreft de politiek was er alleen nog de partij van Trujillo zelf die iets te zeggen had. Iedere vorm van protest werd dan ook gelijk door de Nationale Garde en het leger in de kiem gesmoord. Toen in 1959 dictator Batista in Cuba werd verdrongen kregen de inwoners van de Dominicaanse Republiek terug hoop. Weinig later gaf Trujillo de opdracht om de Venezolaanse president Rómulo Betancourt van het leven te beroven. Dit mislukte echter zodat Trujillo het zwaar te verduren kreeg. Meteen werd hij politiek geïsoleerd door de Organisatie van Amerikaanse Staten. Toen vervolgens de Amerikanen de geldkraan dichtdraaiden kon Trujillo geen kant meer uit. Op 30 mei 1961 werd Trujillo door militairen vermoord. De wegen naar een nieuw en beter bestuur voor het land waren een feit.
4.) Opnieuw vrije verkiezingen
Tot 1962 nam Joaquín Balaguer de fakkel over van de vermoorde Trujillo. In 1962 werden opnieuw vrije verkiezingen gehouden die werden gewonnen door de Revolutionaire Democratische Partij van de linkse Juan Bosch. De grootste “fout” die Juan Bosch in die tijd maakte was het proberen beperken van de militaire macht. Het spreekt vanzelf dat de militairen hier niet tevreden mee waren en zodoende werd Bosch na slechts een half jaar afgezet en verbannen door kolonel Wessin. In 1965 dreigde een burgeroorlog te ontstaan, maar de Verenigde Staten besloten in te grijpen. Op 28 april 1965 kwamen de eerste Amerikaanse troepen aan in het land om orde op zaken te stellen.
5.) Periode 1966 – 1974
Het was Balaguer die in deze periode zorgde voor een stevige economische groei in het land. De hoge suikerprijzen zorgden ervoor dat de infrastructuur, de energievoorziening en de culturele ontwikkeling van het land stevig op de schop genomen konden worden. Op sociaal – politiek vlak was de groei echter veel minder duidelijk aanwezig. Veel mensen op het platteland waren nog steeds erg arm. Toen in 1974 de suikerprijzen aanzienlijk daalden en de olieprijzen op hun beurt stegen raakte de Dominicaanse Republiek op financieel vlak opnieuw in de problemen. Om de situatie in het land in de hand te houden werden opnieuw geweld, intimidaties en moorden in het leven geroepen.
6.) Een ramp voor de Dominicaanse Republiek
Toen in 1978 de uitslag van de verkiezingen werd bekend gemaakt was het Antonio Guzmán die met een ruime overwinning in de voetsporen trad van Balaguer. Hij had de ondankbare taak om de situatie in het land recht te trekken en dat was alles behalve een makkelijke opdracht met een schuld van miljarden dollars. Alsof dat nog niet erg genoeg was werd de Dominicaanse Republiek in 1979 zwaar getroffen door orkaan David. Deze orkaan zorgde voor meer dan 1000 doden, 400.000 daklozen en honderden miljoenen dollars aan schade. Gelukkig steeg de voedselproductie aanzienlijk en nam ook de levensstandaard iets toe. Toen bleek dat de dochter en schoonzoon van Guzmán betrokken waren bij corruptie pleegde hij zelfmoord.
7.) Salvador Jorge Blanco
De opvolger van Guzmán werd Salvador Jorge Blanco. De man werd meteen na zijn aanstelling onder druk gezet door zowel de Wereldbank als het Internationaal Monetair Fonds. In een tijd waar het met de economie van het land erg slecht ging werd de Dominicaanse Republiek door deze twee organisaties gedwongen om de economie te liberaliseren. De steeds meer en meer stijgende voedselprijzen zorgden er in 1984 & 85 voor dat er steeds meer opstanden plaatsvonden. Tegen deze opstanden werd door het leger echter hardhandig ingegrepen met meer dan honderd doden als gevolg. Balaguer profiteerde van deze situatie en greep in 1986 opnieuw de macht na het winnen van de parlementsverkiezingen met de nieuwe Sociaal-Christelijke Reformistische Partij. Balaguer bleef aan de macht tot 1996.
8.) Lionel Fernández Reyna
In 1996 werden de verkiezingen gewonnen door de technocraat Lionel Fernández Reyna. Fernández streefde er naar om de bureaucratie en de corruptie bij de overheid grondig aan te pakken en vervolgens ook de privatisering van verliesgevende staatsbedrijven. Op vlak van economie stond een vakere samenwerking met andere landen in het Caribisch gebied en Latijns-Amerika op het programma. In augustus 1997 besloot Fernández om een einde te proberen maken aan de corruptie bij de rechterlijke macht en verving hij alle leden van het Hooggerechtshof. Verder werd de bevoegdheid om rechters te benoemen verschoven van de Senaat naar het nieuw samengestelde Hooggerechtshof. In september 1998 werd de Dominicaanse Republiek echter opnieuw getroffen door een orkaan. Deze keer was het de orkaan Georges die vooral voor grote verwoestingen aan landbouwgebieden zorgde.
9.) Hipólito Mejía
Het was Hipólito Mejía die de presidentsverkiezingen van mei 2000 won en zo aan het hoofd kwam te staan van het land. Ook bij de algemene verkiezingen van mei 2002 werd de positie van de regerende PRD behouden en zelfs nog verder verstevigd. In september 2003 werd de Dominicaanse Republiek getroffen door de sterkste aardbeving sinds 1948. De aardbeving had een kracht van 6,5 op de schaal van Richter en kostte aan één persoon het leven. Ook in mei 2004 liet moeder natuur opnieuw van zich spreken. Tal van overstromingen als gevolgd van de langdurige regenval kostten aan honderden mensen het leven. In totaal raakten ook meer dan 10000 mensen dakloos. De overstromingen werden aanzien als de grootste natuurramp in meer dan honderd jaar. Tot op vandaag is het nog steeds de PLD die aan het hoofd staat van de Dominicaanse Republiek en nog steeds ligt er een grote last op de schouders van de regering. Enkele punten die nog steeds dringend aangepakt moeten worden zijn de economische situatie, de elektriciteitssector, misdaadbestrijding, uitbreiding en verbetering van het onderwijssysteem en de modernisering van de gezondheidszorg.